تربيت بي تربيت

سلام به همگي 71

براي راه افتادن بچه، يک مدت معيني فرصت هست تا والدينش به او تاتي تاتي، راه رفتن را آموزش دهند. معمولا 2 ساله اول زندگي.

براي زبان باز کردن بچه، يک مدت معيني فرصت هست تا والدينش ذره ذره،​ صداها و نواها و کلمات را آموزش داده و او را به حرف زدن مشتاق کنند. که معمولا سه سال اول زندگي اتفاق مي افتد.

براي تربيت کردن بچه، يک مدت معيني فرصت لازم هست تا والدينش او را راهبري کرده و شناسايي چاه و چاله را از هم به او آموزش داد.

اما واقعا ما براي اين کار آمادگي لازم را کسب کرده ايم؟

مي دانيم که تا چه زماني بايد چه کاري را در مقابل فرزندمان انجام دهيم تا زماني به ثمر بنشيند؟

مي دانيم که چه راهکارهايي را بايد بکار ببنديم تا تربيتمان به ضدّ تربيت تبديل نشود؟

مي دانيم که .....

بدنيا آوردن فقط سخت نيست، هر چند که طبيعي باشد و با هزار سختي...

اينکه که ما تشخيص دهيم که چه بذري را در وجود او بکاريم و با چه کيفيتي، اين است که دشوار است.

اينکه پايه ي تربيت فرزندمان را بر اساس چه مبنايي قرار دهيم اين است که حال و آينده او را تشکيل مي دهد.

و نه تنها آينده خودِ او،​ که آينده ي مملکتش را.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

امروز به شدت ياد مکتبخانه ها و مادرهاي قديم افتاده بود... بسياري از علما و انديشمندان ايراني بزرگ، در عنفوان کودکي نزد مادر يا معلم خود مشق قرآن و گلستان و بوستان مي کردند و به ثمر هم نشستند.

من مي خواهم چه کنم؟ الله اعلم

اميدم به اوست. فقط