قهرمان شکست ناپذير...

از کربلا که برمیگشتیم، هنوز نرسیده بودیم به مرز ایران که می گفت: خب بابا و مامان؛ الان بریم مشهد. بچه تربیت نکردم که ، مهاجر تربیت کردم!

یه مدرسه ی دخترونه در راه مدرسه قرآن هست که محمدسجاد خیلی علاقه منده بهشه. گاهی ازش رد میشیم و موقع تعطیل شدنشه، از این همه جمعیت به وجد میاد. قدیم که رد می شدیم میگفت من کی میرم مدرسه درس بخونم؟ الان میگه پس من کی میرم دبستان؟

آموزش در کودکی مثل حک کردن نوشته بر سنگ است. خوب است فرزند با مادر به کلاس قرآن و روایت برود. خوب است که آنچه حک می شود در جان کودک، شکی بر حک شدنش وجود نداشته باشد. و آیات قرآن و سخنان اهل بیت جنسی هستند که هیچ تردیدی در آن ها راه ندارد

امروز صبح: هنوز یه ربع نشده که از خواب بیدار شدن: صدای جیییغ و فریاد وگلاویز شدنشون سر اسباب بازی ها بلند میشه. سراسیمه میرم جیغ بنفش تر از مال اونها نثارشون میکنم و‌ میگم: بس کنییید. بذارید صبح بشه بعد شروع کنییید. یک آن سکوت حاکم میشه: محمدسجاد از پنجره اتاق یه نگاه بیرون میندازه و میگه: مامان! صبح شده که!!! و دوباره ...

آب سیب گرفتم، یک لیوان را می خواهد حتما ببرش برای عمه جانش. صبح است و هنوز دانشگاه نرفته... اینها را می داند. در آسانسور را باز می کنم می رود، ط1 را می زنم؛  می پرم و زنگ می زنم پایین که در آسانسور را باز کنید محمدسجاد دستانش پر است. می رود. قرار است برود و زود بیاید که سهم خودش را بخورد. می رود و می نشیند به خوردن و خوش گذروندن و 1 ساعت دیگه سهم خواه است. در درونش به فکر دیگران بودن حک شده است. دعا نوشت مادر برای فرزند: پسر جنسش بروز است و حرکت های بیرونی، الهی با علم به توحید، تمام اعضا و جوارحت برای تبلیغ آن و یاری امام زمان خیر خواه دیگران باشد.

می رود بیرون، وقتی برمیگردد می پرسد: مامان! زیمب گریه کرد من رفتم؟ تنها شد من رفتم؟  

عاصی شده است. زیمب دیگر کم نمی آورد.  و دادا، با هر ضربتی، ضربتی نوش میکند.

پارک که می رویم کلی دنبال کلاغ ها می کند و صدایشان را در می آورد. یک عروسک دارد که لک لک است در واقع. هدیه خاله سمیه و عمو مصطفی. به خاطر منقارش از لک لکی افتاده و بهش می گوید کلاغ.  

شب ها که که می خواهد بخوابد می گوید: شب بخیر بابا  شب بخیر مامان شب بخیر مینب شب بخیر من ...