قهرمان شکست ناپذير...

امروز صبح: هنوز یه ربع نشده که از خواب بیدار شدن: صدای جیییغ و فریاد وگلاویز شدنشون سر اسباب بازی ها بلند میشه. سراسیمه میرم جیغ بنفش تر از مال اونها نثارشون میکنم و‌ میگم: بس کنییید. بذارید صبح بشه بعد شروع کنییید. یک آن سکوت حاکم میشه: محمدسجاد از پنجره اتاق یه نگاه بیرون میندازه و میگه: مامان! صبح شده که!!! و دوباره ...

دستم را گرفته که بریم برایم کفش بخر. کفش دارد، وارد مغازه شلوار فروشی می شود. چون ندارد. یک شلوار کوتاه دارد و یک شلواری که هیچ چیزی به اسم زانو ندارد! برایش شلوار می آورند؛ نشانش می دهم. می گوید: قشنگه. می گوید: برای زینب هم بخریمش. آقای مغازه دار، پیراهن مردانه شماره3 ای را می آورد، سبز و زرد چهارخانه. می گوید: قشنگه. می گوید: برای زینب هم بخریمش.   پسر مهربان من... پسر به فکرِ دیگران من... پسر با معرفت ... پسر با مسئولیت ... پسرم که 3 روز دیگر 3 ساله ت تمام می شود

واکسن 18 ماهگی ات را وقتی زدیم که یک خواهر 20-30 روزه داشتی. راحت و آسوده بودی و کمی درد همراهت بود. استراحت می کردی و برای خودت فرمانروایی می کردی. یک عروسکِ ناز داشتی و مالکش بودی. امروز واکسن 18 ماهگی خواهر گلت را در حالی زدیم که یک برادر 2 سال و 11 ماه و 25 روزه داشت. درد دستش زیاد بود. استراحتش همراه با پرش های شما در کنار بالینش بود. و گه گاه فشارهایی که بر بازوانش می آوردی تا همدردی است را با او نشان دهی. و اشک های او بود که سرازیر می شود. محمدسجادم؛ اگر نبودی زینبم دردش را به آسانی نمی توانست تحمل کند. بازی ها و طنازی های کودکانه ات تمرکزش بر درد را کم می کرد. و شیطنت هایت لبخند را بر دلش جاری می ساخت...

سویی شرتش را بر می دارد به بهانه ی اینکه بپوشد و برود در ساختمان گشتی بزند و به همسایه ها سری. در حال خواباندن خواهرش هستم. در را پشت سرش می بندم. خانه آرام می گیرد. زینب می خوابد. بعد از دقایقی نسبتا طولانی، کسی در می زند: :سلام مامان، من برگشتم.  زیمب کجاس؟ -خوابیده. :گریه کرد من رفتم؟  -نه مامان جون، خوابید شما که رفتی. :نه حتما خسته بوده گریه نکرده. و الا ناراحت میشه من میرم!!!! می آید توو. می رود بالای سر زینب و دست در دست می آیند بیرون! دیگر خانه ساکت نیست. ...

زینب خوراکی محمدسجاد را برداشته و دارد میخورد! مربا از هر ترفندی برای بازپس گیری اش بهره میگیرد: با لوله کاغذ میزند هول میدهد لگد پراکنی می کند دستِ آخر که موفق نمیشود می رود رو به عسل: من که انقد دوست دارمممم

هر اسباب بازی ای دست هر کدام شان باشد، آن یکی که دست دیگری ست مال دیگری ست. و سرش با هم می جنگند. این بساط ساکت نبودن خانه ی ماست 

با آقای پدر مشغول صحبت هستیم که حرفمان برای شنیدن دو فرشته با هم قطع می شود: مینب بیا خرما بخور هسته ش را نخوریا هسته ش را در بیار خیلی خوشمزه ست بخور بخور ...

وقتی دست زیمب را می گیرد و از اتاق بیرون می آیند، با هم راه می روند و زیمب می خورد زمین و بلندش می کند؛  یکی از لطیف ترین اتفاق های زندگی در حال رقم خوردن است.