قهرمان شکست ناپذير...

میگه: مامان جونم، کولر رو روشن کنم؟ میگم: نه فدات شم، هوا خنکه! نگام میکنه میگه: هوا کجاست؟؟؟ ...

تلفن را بر می دارد تماس می گیرد: سلام بابا جونم پس کی میای خونه مون؟ -حتی اگر 1 ساعت از رفتن بابا جونش گذشته باشد- همچین پسر با احساس و خوش زبانی داریم، و البته تاثیر کلامش تا پاسی از شب طول می کشد.

هنگامه ی شام جلسه خانوادگی مدرسه قرآن بود که یک قابلمه ی بسیار بزرگ آش وارد شد. ۴ نفر مرد تنومند هر یک سمتی از آن را گرفته و حمل میکردند. یکی از این تنومندان قدش مشخص نبود، فقط پاهایش در حرکت تند جلو وعقب میشد. وقتی قابلمه بر زمین گذاشته شد، از مرد گمنام رونمایی شد. او کسی نبود جز: آقا محمدسجادِ قوی و قهرمان و مستقل و یاری رساننده دیگران.

بالاخره اسباب کشی ما هم تمام شد و وارد منزل جدید شدیم. بسیار فعالیت جذابی بود. در عرض ۱۰ روز از جایی جمع شدیم و جایی دیگر پهن. بچه ها هم صفایی کردند. از تمام اقوام بالاخص دوستانم که حق خواهری بر گردنم گذاشتند کمال سپاسگذاری رو دارم. جبران کنیم ایشالا

یک سفر درون شهری یک ساعتی با اتوبوس داشتیم. من و مربا و عسل ، سه تایی. هر چقدر هم آقای پدر گفتند سخت است و اذیت میشید و ... گوش هر ۳ تایمان بدهکار نبود. یکی دوبار با محمدسجاد سوار شده بودم اما خیلی کوچک بود. ایندفعه اما فرق داشت. با هدایتگری او رفتیم و از در جلو سوار اتوبوس شدیم. رفت و یک جایی پیدا کرد روبرپی من  وراحت  نشست. با هر بار باز شدن در اتوبوس، ذوقی کودکانه فضا را پر میکرد و توضیحاتش در مورد حرکت کردن و نکردن ماشین، چاشنی آن بود. دو بار جایمان را عوض کردیم، درآخر هم ته اتوبوس ساکن شدیم و نشستنی در کار نبود و مدام شعر می خواند و از سر و کول میله ها بالا میرفت. در کل خاطره ی به یادماندنی خوبی بود. هر لحظ...

کفش های جغجغه ای زینب را برداشته و به زور می خواهد پای دخترک را در کفش کند... کلا اهل راه انداختن دیگران است.