توقعاتی از جنس نور

سویی شرتش را بر می دارد به بهانه ی اینکه بپوشد و برود در ساختمان گشتی بزند و به همسایه ها سری.

در حال خواباندن خواهرش هستم.

در را پشت سرش می بندم.

خانه آرام می گیرد.

زینب می خوابد.

بعد از دقایقی نسبتا طولانی، کسی در می زند:

:سلام مامان، من برگشتم. زیمب کجاس؟

-خوابیده.

:گریه کرد من رفتم؟ 

-نه مامان جون، خوابید شما که رفتی.

:نه حتما خسته بوده گریه نکرده. و الا ناراحت میشه من میرم!!!!

می آید توو. می رود بالای سر زینب و دست در دست می آیند بیرون!

دیگر خانه ساکت نیست.