اوج...

سلام به همگي 233

باباي زندايي جونم به رحمت خدا رفتند.

من و مامانم براي تسليت و شرکت در مراسم تشييع به همراه ماماني ام رفتيم مشهد.اشو

اين سومين مشهد زندگي م بود.

با ماشين دايي م رفتيم و با قطار سريع السير برگشتيم.(30 ساعت هم مشهد نبوديم)

روحشون با اهالي اين ايام قرين باشه ايشالله.

خدا به زندايي م هم صبر بده چون خيلي به باباش علاقه داشت و خيلي اذيت بود

آدم ها وقتي مي مي رند بيشتر احاطه پيدا مي کنند به عزيزانشون.. چرا که از زمان و مکان رها مي شن و محدوديت براشون از بين ميره.

که البته به نسبت اعمالشون اوج مي گيرند.

براي پدر زندايي م که امشب دومين شبيه که دفن شدن، فاتحه+ صلوات