دوست دیرینه من

سلام به همگی 40

اسم امام حسین، برایم نا آشنا نیست.

انگار که قبل از اینکه بگویم «بلی» پای درس ایشان نشسته ام.

انگار که آمدنم، وفای به عهدی است که با او بسته ام.

الان که از درون مادرم صدای امام حسین را می شنوم، انگار که مرا می خواند.

دلم نمی خواهد برای او فقط گریه کنم.

عقلم می خواهد برایش خون بدهم، جان بدهم.

آخر!

امام حسین دوست دیرینه من است.

دوستش دارم، به او مودّتی دارم از سنخ سوره مبارکه مریم^{سلام الله علیها}

خدایا از منِ کوچک قبول کن.

این محبت را و این قرب را.

مامان:

به فال نیک می گیرم، قرین شدن این مطلب را با چهلمین نوشته محمد سجاد، قهرمان شکست ناپذیر