نماز حصن امن من است...

هميشه نسبت به نماز واکنش نشان مي دهد.

مهر بر مي دارد و مي گويد: «اَلا».

چادر نماز من را برميدارد و مي گويد: «اَلا».

بماند که گاهي سفره و ملافه و ... را هم بر مي دارد و مي گويد: «اَلا».

انگار بيشتر برايش در حصن امن بودن «اَلا» است تا مطلق چادر نماز و مهر.

حتي شده بود که سجده هم بر مهر بکند و حالت نماز خواندن را به خودش بگيرد.

اما

آنچه ديشب واقع شد جنسش با همه ي اينها فرق داشت:

مهر بابا را برداشت گذاشت وسط سالن پذيرايي،

ايستاد.

زير لب مي خواند.

رکوع رفت.

سجده رفت.

ايستاد.

بعد انقدر که ذوق کرده بود دستانش را هوا کرد و جيغ و هورايي کشيد.

اين بچه مدام دارد ما را مبهوت کارهايش مي کند.

ماشاءالله لا حول و لا قوة الا بالله العلي العظيم