وقتی گوته ، از انتها می گوید...
نظرات و پاسخ ها:
اين جمله خيلي قشنگه
«هيچچيز به قدر ديدن يک مادر با بچهاش روحپرور نيست
و هيچچيز حس حرمت و تقديس ما را هنگام تماشاي مادري که بچههايش وي را احاطه کردهاند، بيدار نميکند»
يوهان ولفگانگ گوته
اینطوری قشنگ تر میشه جمله ش و گزاره های عقلی ش به جاودانگی نزدیک ترش می کنه:
« هیچ چیز به قدر دیدن یک مادر با فرزندش روح پرور نیست، چرا که بی تعلقی، بی نیازی، بی انتظار کار کردن را برای انسان یادآور می شود.
چرا که یادآور می شود که ای مادر! ای زن!
آمده ای که برای رشد و تعالی خودت؛ همینگونه عاطفه ی درونی ات را بروز دهی که تمام شکوفایی معنویتت در ایجاد این ارتباطات بدون غل و غش و بدون توقع است.
و هيچچيز حس حرمت و تقديس ما را هنگام تماشاي مادري که بچههايش وي را احاطه کردهاند، بيدار نميکند، چرا که بی نهایت بودنِ توانِ ربط داشتن به انسان هایی که مخلوق خدا هستند را نمودار می شود و می توان مسیر رسیدن به بندگی خدا را در این ارتباط جستجو کرد.
ارتباط های محبت آمیز، بدون هر توقعی که آن را از اخلاص دور می کند»